پیشینه ای بر تکواندو
انسان به طور طبیعی برای حفظ بقای جسمانی خود نیازمند ورزیده ساختن بدن خود در اجتماع است که این امر با ورزش کردن محقق میشود و همچنین غریزه‌ای برای حفظ زندگی خویش دارد و از این جهت، همیشه خود را در فعالیت‌های جسمانی به طور آگاهانه و ناآگاهانه درگیر می‌کند. او نمی‌تواند بدون حرکات جسمانی سر کند و صرف نظر از زمان و مکان، اساس رشد و تکامل وی نیز در گرو همین فعالیت‌های جسمانی است. تکواندو (هنر مبارزه با دست و پا) هنری رزمی است که انسان را قادر می‌سازد به وسیله استفاده آزادانه از دست و پا و تمرین دادن بازوها و ساق پاهای خویش کسب قدرت و مهارت نماید و بدن خود را با هر وضعیت بحرانی وفق دهد.تکواندو یک ورزش جسمی و فکری است که در حدود 20 قرن پیش با هدف غایی سلامتی روحی و جسمی انسان و امروزه یکی از هنرهای رزمی مشهور نوین به شمار می‌رود. ویژگی تکنیک‌های این هنر رزمی، ضربه های سریع، قوی، سنگین و چرخشی است.علاوه بر تمرینات ذهنی، روحی و فلسفه زیبابی که در این ورزش وجود دارد، تکواندو می تواند در ساختن فیزیکی بدن هم کمک کننده باشد. در این ورزش تمام عضلات بدن به کار گرفته می شوند. تمرینات ورزشی این ورزش باعث می شود که چربی های شل در بدن از بین بروند. عضلات در اثر حرکات سریع و تکرار شونده کاملا انعطاف پذیر می شوند و شکل خاصی به خود می گیرند. علاوه بر ساخته شدن عضلات در ناحیه پا، حرکات دست باعث شکل گرفتن عضلات دست ها می شوند و همچنین چرخش های ایجاد شده در بالاتنه باعث خوش فرم شدن عضلات شکمی می شوند.
تکواندو از سه کلمه مجزا تشکیل شده است:
"ت" به معنی پریدن ضربه زدن و خرد کردن به وسیله پا
"کوان"به معنی دفاع کردن ضربه زدن و تخریب کردن با دست
"دو" یعنی راه و روش،تواضع و اخلاق پسندیده
